برترین دروازه بان قرن آسیا (و نه به ناحق دومین!) به کما رفته است و دوستدارانش برای دیدار با او و دعا برای بهبودی اش به بیمارستان کسری آماده اند. چه معتقد باشیم به دعا و نیرو های غیبی و چه نباشیم ولی بی شک پهلوان با چشم باز کردن و دیدن خیل عظیم مردم که به عیادت اش رفتند نیرو می گیرد که در این سخت ترین مسابقهٔ زندگیش تاب بیاورد .
جایی که قهرمانانش به پابوسی ارباب قدرت می روند و (سرگرم تجارت و پول سازی خود) مردمانی که دوستشان داشتند و دارند را فراموش کرده اند، پهلوان پیشنهاد کمک های دولت کودتا برای درمانش را رد می کند. اسطورهٔ فوتبال ایران می گوید: "مگر بی غیرتم که نسبت به مشکلات مردم کشورم بی تفاوت باشم" و تا آن حد که می شد از او در داخل ایران انتظار داشت به دولت انتقاد می کند و پیداست که سخن های ناگفته بسیار دارد.
در وبسایتش نوشته است: "من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز بی آبی... ولی با منت و خواری پی شبنم نمی گردم".
براستی امروز قرمز پوشان ایران هم “آبی” اند!
لینک نوشته در وبسایت بالاترین
براستی امروز قرمز پوشان ایران هم “آبی” اند!
لینک نوشته در وبسایت بالاترین
این نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.
پاسخحذف