ایران ویچ را برخی ایران شناسان آذربایجان کنونی می‌‌دانند یعنی "سرزمین ایران". خاک حاصل خیز این ناحیه و زیبایی‌های طبیعی ، سبب شده است که در تاریخ "بهشت ایران" بنامنداش و اوستا لب به تحسینش بگشاید. از بیش از دو هزار سال پیش مورد طمع همسایگان ایران بود. گاه به تصرف فاتحان ارمنی در می‌‌آمد و یا مورد تهاجم و تاخت و تاز سلجوقیان و مغولان بود و با اینحال از پیکر ایران جدا نشد و نخواهد شد. گرچه با بی کفایتی شاهان قاجار بود که پاره‌ای از آذربایجان ایران را از دست دادیم و امروز اگر انصافی باشد، این کشور آذربایجان است که باید به ایران بازگردد و نه بلعکس!
نام تبریز و آذربایجان را در تاریخ مشروطیت و انقلاب‌های مردمی یک قرن اخیر بسیار می‌‌بینیم. از همان آغاز قرن بیستم و به همراه انقلاب ۱۹۰۵ روسیه که موج انقلاب سرتاسر آسیا را فرا گرفت، ترکان ایرانی پیشاپیش جنبش‌های دموکراتیک داخلی بودند. تظاهرات و مبارزات مردم تبریز و آستارا به همراه تهران و پیش تر از شیراز و اصفهان و شهر‌های دیگر، شاه مستبد قاجار را زیر فشار گذشت تا به انجام فرمان مشروطیت در سال ۱۹۰۶ انجامید. تبریز پس از ویران شدن مجلس ملی -بدست محمدعلی شاه- تبدیل به کانون پیکارهای آزادی خواهانه می‌‌شود و به رهبری ستار خان و باقر خان نیروهای شاه مستبد را مغلوب می‌‌کنند و حملات ضدّ شاه در شهر‌ها و استان‌های دیگر نیز آغاز می شود.
مقاومتی که - برای تجدید مشروطیت و تشکیل مجلس- به محاصره تهران و در نهایت خلع محمد علی شاه به سال ۱۹۰۹ منجرشد. صد سال پیش که دلاوران تبریزی به پا خواستند و نیروهایی ارتجاع را پس زدند، مردمان گیلان و رشت و بوشهر بندرعباس و لنگه و اصفهان و بختیاری و خراسان و شیراز و اصفهان به یاری شان آمدند و آنان بودند که پیشتاز شدند.
روزگاری که بر تمام اقوام ایرانی سخت می‌‌رود و تفاوتی بینشان نیست؛ گرچه بر برخی‌‌شان دو چندان ستم می رود. همه می‌‌دانیم که ترکان ایرانی را اجازه درس خواندن به زبان مادری‌شان نمی‌‌دهند و یا بلوچ ایرانی در چه مضیقه‌ای است و با کرد و عرب و دیگر اقوام ایرانی چگونه برخورد می‌‌شود.
با این حال، تمام ایرانیان، سرزمینشان را از خود می‌‌دانستند و می‌‌دانند که هست و نه کسی می‌‌تواند پاره‌ای از آن را جدا کند و نه می‌‌تواند. آن انگشت شمارانی هم که وعده و وعید گرفتند و وسوسه دارند، راهی به پیش نمی‌‌برند که هم زبانان خودشان آنها را تقبیح کردند و می کنند. مسلم که در فردای ایران، نه یک قومِ خاص که تمامی ایرانیان زندگی آزاد و شایسته‌ای خواهند یافت.
زنده باد آذرآبادگان
پاسخحذفح.و
این نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.
پاسخحذف