نخستین بار که نام این گروه "عجم" را شنیدم، طنز تلخی در ذهنم نقش بست یادآور ایرانیان بخت برگشه مقهور اعرابی که به تحقیر، "عجم" و گبر و ... خطاب می شدند؛ گرچه شنیدن چند آهنگ از این گروه که "شاه شهیدان" می گفتند و افتخار به "غبار قدم شاه خراسان" می کردند، نشانی از کنایه آمیز بودن نامشان را بریم تداعی نکرد.
باری!خبر رسیده که سه نفر از کسانی که در ویدئوکلیپ آهنگ جدید این گروه مقیم بریتانیا به نام "گل ایران" حضور داشتند، در ایران بازداشت شده اند (منبع). این ویدئو کلیپ، دختران و پسران جوانی خوشحال و شادان را نشان می دهد که پرچم الله نشان جمهوری اسلامی در دست، تیم ملی فوتبال خود را تشویق می کنند و متن شعر هم مضمونی بجز تشویق های مهیج فوتبالی و حال و هوایی پهلوانی و درویشانه دارد؛ و گناه بازداشت شدگان را تنها می توان به بدحجابی و رقصیدنشان مربوط دانست.
جدا از گفتن از اینکه چقدر اندازه تحمل رژیم در برخورد با جوانان و اصولا شادی و سرور ملت، کم و به شیوه طالبانی است، دلم به حال این جوانان می سوزد که از سر ساده دلی، پرچم جمهوری اسلامی را به دست گرفته بودند و شاید احساس امنیت می کردند که شرایط دوران روحانی کمی متفاوت شده است!
مقوله پرچم، مساله ای است که این روزهای جام جهانی فوتبال، فکر من را بیشتر به خود مشغول کرده است و مانده ام در کار ایرانیان رانده شده از وطنی که پرچم باعث و بانی آن را با افتخار به دست می گیرند؛ این را به حساب چه می توان گذاشت بجز ساده دلی و ساده اندیشی نسل های امروز ایران؟! همان ها که در جنبش سبز و زخم خورده از حکومت بودند ولی به لحظه ای، دل به دولتی دیگر از همان رژیم بستند و گویی که نه خانی آمد و نه خانی رفت و هلهله کردند و به رأی بنفش شان نازیدند.
با سلام خدمت نویسنده گرامی. به باور من پرچم شیر وخورشید این نشان جاویدان ایرانزمین قربانی برخی اختلافات سیاسی آنهم ناچیز بین اوپوزیسیون حکومت ج اا شده است.کنشگران سیاسی مبارز با حکومت می بایست به جای درشت نمایی گرایشات سیاسیشان برای نمونه هوداران پادشاهی مشروطه و... می بایست زیر همین پرچم وبه نام آزادی خواهی ومیهن دوستی به روشنگری بپردازند تا بتوان با نیروی هرچه بیشتر در برابر این رژیم ایستاد. من به عنوان یک ملی گرای لیبرال واقعا از شما این پرسش را دارم که کدام یک میتوانند یک نماد هویتی پر توانتری برای کشور باشند.شاه یا پرچم؟اگر پاسخ شما هر دو است باید بگویم خیر ان طور نیست.چرا که بسیار کشور های دمکراتیک هستند که شاه ندارند اما همین ها به تاریخ وهویتشان افتخار میکنند.حالا گفتار من سر نوع حکومت نیست. سخنم راجع عامل یک پارچه گی یک کشور است که پرچم ملی و قانون اساسی مردم سالار وسکولار هستند.خود پادشاه مشروطه زیر مجموعه قانون اساسی است که اگر مردم بخواهند هست اگر نه نیست.من مانده ام چه پا فشاری بیهوده ایست که هوداران پادشاهی دارند بر سر وجود شاه که مثلا اگر نباشد ما بی هویت جاهان وطنی میشویم!!این را گفتم که بدانید که اگر عده ای از سر نادانی گفتند که شیر وخورشید برای شاهان است مقصرش خودتا نید. پاینده وسر افراز باشید.به امید آزادی ایرانزمین.
پاسخحذف