هرچند نبینی تو ولی ملت ایران ..شیریست که بر پرچم خورشید نشان است

۱۳۹۱ آبان ۷, یکشنبه

منشورهای رنگ و وارنگ و بی برنامگی اپوزیسیون "شعاری"


بیانیه ها ومانیفست های گوناگونی است که این روزها از گروه ها و شخصیت های اپوزیسیون خارج نشین صادر می شود. وجهه تسمیه همگی البته واژگانی مشترک برگرفته از اعلامیه حقوق بشر، شورای بین المجالس، منشور آزادی نلسون ماندلا و...  و گواهی است بر حقوق بشر، سکولاریسم، آزادی زندانیان سیاسی، آشتی ملی و لغو اعدام، حفظ  تمامیت ارضی, نفی استبداد،  نفی جنگ و ...؛ هدف نهایی همگی هم البته رسیدن به دموکراسی و آزادی در ایران بیان می شود.

منشور شورای ملی (+)، منشور ۹۱ (+)، اتحاد جمهوری خواهان (+) ، منشور جبهه ملی (+)، سکولارهای سبز، حزب مشروطه و انواع مشابه آن  مضمونی واحد  و تنها  جمله بندی متفاوت از  واژگانی مشخص دارند. هیچ کدام البته راهکار و برنامه ای نمی دهند که تنها با بیان آرمان ها و ایده آل خود،  مرز بین خود و رژیم را مشخص می کنند و شاید هم بهانه ای است که خود را از دیگر گروه ها و اشخاص مبری کنند. اختلافات و نظرتنگی های اپوزیسیون که سبب می شود هر گروه ده نفری هم به فکر دادن منشور و قطعنامه ای باشد و با تغییر واژگانی ثابت، بدیهیاتی را بگوید که جامعه ایران انتظار شنیدن فراتر از آن را دارد. 

مخلص  کلام اینکه رفتار های شعاری، لجبازی های بچگانه، عدم شناخت از شرایط روز ایران و دوری از مصائب مردم، فرصت طلبی و خود-چلپی انگاری، بلای جان اپوزیسیون جمهوری اسلامی در خارج از کشور شده است و معدود کوشش های پراکنده و درست انجام شده را هم  بی صدا و اثر می سازد!