هرچند نبینی تو ولی ملت ایران ..شیریست که بر پرچم خورشید نشان است

۱۳۹۳ خرداد ۴, یکشنبه

علی جنتی: دولت تدبیر و امید بر خلاف احمدی نژاد به کتاب های صادق هدایت مجوز چاپ نمی دهد!



علی جنتی- فرزند حجت السلام والمسلمین احمد جنتی و وزیر ارشاد اسلامی دولت حسن روحانی- از انتشار خبر چاپ کتاب‌های صادق هدایت و رمان "زوال کلنل" محمود دولت‌آبادی گلایه کرد و گفت که چنان امری صحت ندارد. به گفته ایشان، وزارت ارشاد طبق قانون اسلامی‌ به عقاید و نظریاتی که در کتاب ها  بیان می شود کار دارد و به صلاحدید خود آنها را ممیزی -بخوانید سانسور- می کند. (منبع +) این همه در حالی است که علی جنتی خود پس از انتصاب به مقام وزارت وعده داده بود که: "ممیزی پیش از نشر برداشته می شود و  هشت سال گذشته را فراموش کنید!". گرچه در زمان دولت احمدی نژاد، برای مثال به برخی کتاب های صادق هدایت مجوز چاپ داده شده بود.

جناب علی جنتی که دانش آموخته مدرسه حقانی و از همکلاسی های امثال اژه ای و فلاحیان و پور محمدی است، اولویت های وزارت خود را در مجلس چنین عنوان کرده بود:
  • ترویج  ارزش های اصیل دینی و مذهبی
  • رشد فضائل اخلاقی در جامعه
  • تقویت  فرهنگ عفاف و حجاب
  • ترویج فعالیت های قرآنی 
  • ترویج فرهنگ دفاع مقدس و شهادت
  • استفاده محوری از مساجد و هیات های مذهبی و ... 
 جالب اینجاست که عده ای از هموطنان، چشم بر تمام این گفتار ها و رفتار ها می بندند و شرایط بدتر از بد فرهنگی در دوران روحانی را نمی بینند، ولی از سوی دیگر به یکی دو جمله زیبا ولی توخالی دولتمردان دلخوش می کنند. در نهایت هم البته راه بهانه گیری باز است و می گویند که دولت روحانی آزادی خواه  و متفاوت بوده ولی اجازه شان نداده بودند! و تاسف از این همه ساده دلی...

۱۳۹۳ خرداد ۳, شنبه

پوزش خواهی لیلا حاتمی؛ اعتراف به گناه نکرده؟!



پس از حملات لفظی محافظه کاران و البته وزارت ارشاد دولت حسن روحانی به یک روبوسی ساده لیلا حاتمی با دبیر جشنواره بین المللی کن، این بازیگر محبوب ایرانی در نامه ای مدیر روابط عمومی سازمان سینمایی از رفتار خود پوزش خواهی و ابراز ندامت کرد. جدا از گفتن از این حجم گسترده از تحجر و جمود فکری قشریون در کشورمان که دست دادن و روبوسی ساده یک زن و مرد را هم تاب نمی آورند و به خطر افتادن اسلامشان مایه مضحکه ایرانیان در جهان شده است، شکل پوزش خواهی لیلا حاتمی هم تاسف آور است. جایی که به شکلی زشت از دبیر جشنواره کن مایه می گذارد و او را  کهنسالی خطاب می کند که به سبب کبر سن و فراموشی و بی حواسی اش با او روبوسی کرده است! این همه کافی نیست و خانم حاتمی نام پدر مرحومشان را هم به میان می آورند، که او علاقه مند به دین و فرهنگ ایرانیان بوده و بالتبع چنان رفتاری را -روبوسی با مرد غریبه- برنمی تافته است (منبع: بی بی سی فارسی)!

بگذارید رک بگویم! خانم حاتمی دروغ می گویند. نه پدر ایشان دست دادن زن و مرد را بر هم خوردن عرش کبریایی می دانست و نه مصاحفه زنان و مردان تضادی با فرهنگ ایرانیان دارد! ایشان از کدام دین و فرهنگی دفاع می کنند؟ از همان فرهنگی که سبب شد ایشان به چنان وضعیت رقت باری، کلاهی کج بر گوشه ای از گیسوان خود بیاندازد و به قول خودش، نیاز به "اقدامات پیشگیرانه" باشد؟ 

شرایط را می دانیم! اگر خانم حاتمی چنان نامه ای را نمی نوشت، شاید موقعیت شغلی اش در ایران به خطر می افتاد ولی آیا این همه ارزش چنان دروغ گویی و تقیه از نوع اسلامی اش را داشت؟ شاید خانم حاتمی در لحظه نوشتن آن نامه، خاطره سینمای آتش زده شده خودش را در یاد داشت، ولی آیا این دلیلی برای توجیه وادادگی هنرمندی چون او و نوشتن چنان نامه ای ناموجه می شود؟!