آنچه تاکنون دستاویز اسرائیل برای پرهیز از آغاز
مذاکرات صلح با فلسطینی‌ها قرار می گرفت، حضور حماس در دولت خودگردان
فلسطینی و حملات مسلحانه گردان‌های شهدای الاقصی (شاخه نظامی فتح) به اهداف
اسرائیلی بود. اینک اما حماس در نوار غزه محصور شده و دولتی بدون حضور آن در کرانه غربی شکل گرفته است. شاخه نظامی فتح نیز برای کمک به محمود عباس در مذاکراتش با اسرائیل، تصمیم گرفته است که از عملیات مسلحانه علیه اسرائیل دست بردارد.
بنابراین، اسرائیل افزون بر انجام اقداماتی که از آنها به عنوان نشان حسن
نیت یاد می شود، از جمله آزادی قریب‌الوقوع ۲۵۰ زندانی فلسطینی وابسته به
فتح، از این پس دستاویزی برای تاخیر در انجام مذاکرات صلح ندارد و مجبور
است مذاکره بر سر مسائل حساس مانند مرزهای نهایی کشور فلسطین، بیت‌المقدس
شرقی و مساله آوارگان را آغاز کند. (منبع + و + ۲۰۰۷)
از این رو، اسرائیلی‌ها هیچ راهی ندارند جز آنکه حداکثر امتیازی را که حاضرند به فلسطینی‌ها دهند، با حداقل آنچه که فلسطینی‌ها
حاضرند برای امضای پیمان صلح نهایی بپذیرند، بسیار نزدیک کنند.
در واقع تاکید آقای اولمرت بر لزوم پس
دادن بیت المقدس شرقی و اکثریت قاطع سرزمین های کرانه باختری و پرداخت
غرامت به فلسطینی‌ها،
نزدیکی بی سابقه دیدگاه اسرائیل به فلسطینی‌هاست و اگر
این پیشنهاد به صورت رسمی ارائه شود، امضای پیمان صلح بین دو طرف حتی در
مدت باقیمانده از دوران ریاست جمهوری جورج بوش، افسانه و
تخیل نخواهد بود.(منبع + ۲۰۰۸)
جمهوری اسلامی اصولا با هر تحولی که به شناسایی اسرائیل از سوی اعراب منجر
شود، مخالف است و به واقع آن را نوعی تهدید علیه خود می داند. مخالفت رسمی دولت ایران با روند صلح بین اسرائیل و اعراب سبب شد که آمریکا و
متحدان آن جمهوری اسلامی را مسئول فعالیت های مغایر روند صلح در خاور
میانه معرفی کنند و این مساله را در کانون نزاع خود با آن قرار دهند.
قاعدتا اگر اسرائیل به فرمول صلحی تن در دهد که اکثریت فلسطینی های ساکن
کرانه غربی و نوار غزه آن را قابل قبول بدانند، موضع ایران در باره روند
صلح خاور میانه تضعیف می شود، اما اگر اسرائیلی ها طبق روال ۱۵ سال گذشته
از خود سرسختی نشان دهند و حاضر به تشکیل کشوری مستقل برای فلسطینی ها در
چارچوب مرزهای پیش از جنگ شش روزه ۱۹۶۷ نشوند، در آن صورت، افکار عمومی
مردم خاور میانه توجه بیشتری به نقطه نظرات دولت ایران خواهند کرد (منبع + ۲۰۰۹ )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
تمام نظرات را می‌‌خوانم و اگر سخن تازه‌ای باشد، پاسخ می‌‌دهم. تنها خط قرمز "خورشید نشان"، ناسزا گویی و آوردن واژگان توهین آمیز است که با پوزش بسیار، حذف می‌‌شوند; و بجز آن، پذیرای هر اندیشهٔ مخالفی هستم. از خوانندگان گرامی خواهش می‌‌کنم که از باز کردن "لینک" هایی که در بخش گفتمان و بوسیلهٔ کاربران ناشناس گذشته شده است خود داری کنند که برخی از آنها مشکوک به آلودگی "تروجان" و "بد افزار" هستند!