ژست های روشنفکری با چاشنی تحجر و کوته بینی، حکایت شاهکار تازه محسن نامجو!

ترانه جدید محسن نامجو با "میدون انقلاب باش، میدون انقلاب باش" آغاز می شود، که شاید فقط تیپ هایی از جنس خود نامجو بتوانند تفسیرش کنند. جدا از لحن گزنده محسن نامجو در مورد رضا شاه، صحنه هایی در ویدئو است که نمیتوان به راحتی از آن گذاشت و باید در حال و احوال هنرمندانی چون نامجو کنکاش  کرد که چطور چنان تصوراتی مشمئزکننده را دارند که تنها از یک انسان متحجر انتظار می رود. 

آیا تصور نامجو ها از کشف حجاب و آزادی زنان ، بی بندو و باری است؟ جایی که نامجو از کشف حجاب می خواند و در همان ثانیه هم صحنه ای  از یک فیلم فارسی نشان داده می شود که زنی در حال لخت شدن است! ای وای بر ما که هنرمندان به اصطلاح پیشرو ما چنان سطحی و قشری می اندیشند! وای بر ما که هنرمندانمان, سنگ حسن مدرس متحجری را بر سینه بزنند که می گفت زنان لیاقت رأی دادن ندارند.

عقده گشایی از جنس نامجو! گفتن مداوم از مدرنیته و نشان دادن همزمان تصویری از رقص زنان و فیلم های فارسی که نشان بیننده اش بدهد که مدرنیته مساوی است با بی بند و باری. و چرا باید همان حرفی را که جمهوری اسلامی بیش از سه دهه است در گوشمان می کند از زبان هنرمندی که سال ها است از دست همان حکومت آواره شده است تکرار شود؟! در زمان پس از دوران سیاه قجری که زن نه آزادی داشت و نه دخالتی در اجتماع و بیرون از خانه، که حتی حق انسانی‌ هم  برایش قایل نبودند و حکم وسیله را در آشپز خانه و بستر پیدا کرده بود، رضا شاه سخت‌ترین کار عمرش را کرد که به ایرانیان نگویند وحشی و عقب افتاده و نیمی از ایرانیان که اسیر در خانه بودند وارد اجتماع شوند و به دانشگاه بروند و تحصیل کنند. اینها البته به چشم محسن نامجو وسازنده ویدئو اش، بی بندو باری است و گناهی نابخشودنی!

هنرمند مشهور ما البته یک عقده گشایی هم از جمشید مشایخی می کند و صحنه هایی از او در فیلمهای پیش از انقلاب نشان می دهد که به تصویری از رضا عطاران میکس شده است. داستان مربوط به انتقاد مشایخی از عطاران بود که جناب نامجو و کارگردان ویدئو، طعنه ای به مشایخی می زنند تا مثلا نشانش دهند که در چه سبک فیلم های بی بند و باری بازی می کرده است؛ و این اوج حقارت نامجو در این تازه ترین آثرش است. 

ادامه ویدئو هم البته حتی ارزش تفسیر و واگویی را هم ندارند و توهمات هنرمندی را نشان می دهد که در شهرت یکباره به دست آورده اش گم شده است؛ داستان هنرمندی فراری از جمهوری اسلامی که به نام میدان امام حسین اش می نازد و سوره های قرآن را ترانه می کند!