شاید دها سال باید بگذرد تا بتوان تاوان آنچه را که بر فرهنگ و اخلاق جامعه ایرانی پس از انقلاب ۵۷ رفت را داد. بیش از سه دهه "اجبار" در پوشش و سرکوب آزادی های اجتماعی، ترویج فرهنگ پنهان کاری و ظاهر سازی و دروغ گویی، بنیان اخلاق جامعه ایرانی را بهم ریخته است. دو مثال گلشیفته و آرمیا را می توان دو نشانه روشن از این خسران اخلاق جامعه ایرانی دانست ناشی ازآنچه بر مردم ایران از سر اجبار و زور و تحریم در خوشی و لذت از زندگی آمده است.
با انتشار عکس هایی نیمه برهنه از گلشیفته، هنرمند جوان و با استعدادی که ناچار از فشار های حکومتی ترک دیار کرده بود، تا مدت ها دنیای مجازی ایرانیان مشغول شد و صدها ساعت بحث و گفتگو و جدل و تحلیل و تفسیر را طلب کرد.
به تازگی هم برنده شدن بانویی جوان -ارمیا- که پوششی نیمه اسلامی دارد (و در تظاهر به اجرای دستورات دینی از مصاحفه و در آغوش کشیدن مردان پرهیز می کند) در مسابقه پراعتبار و پربیننده آکادمی گوگوش خبر ساز شد. جایی که صحبت بر سر پوشش او در حالت عادی نمی بایست این اندازه مورد توجه قرار بگیرد در میان ما مخالفین و موافقینی ساخت که به بحث و جدل بنشینند و کار به دعوا و مرافعه بیانجامد. در شکل طبیعی آن صحبت از عقیده و دین و پوشش دیگری غیر معقول و نامربوط است ولی همین مسایل حتی می تواند (که توانست) سرانجام انتخاب برنده این مسابقه را رقم بزند و به عقیده برخی از اهل فن، چنان انتخابی بیشتر ناشی از حاشیه های آن بود تا استعداد و تسلط بر ظرافت ها و تکنیک های هنری و موسیقیایی.
فیسبوک خورشیدنشان
فیسبوک خورشیدنشان
آیا هرگر فکر کرده اید چرا در مثلأ آلمان کسی حق ندارد بهیچ عنوانی، حتی آزادی عقیده مثلأ با کلاهی که نقش صلیب شکسته دارد در انظار ظاهر شود؟ ابراز تمایل فکری و عملی به مکتب یا مذهب یا طرز فکری که حداقل ٣٥ سال چون بیماری ایی هولناک سراپای ایران را آلوده کرده بنظرشما باید چه حکمی داشته باشد؟
پاسخحذف