از مرگ "روح‌الله داداشی" تا بی‌ آزرمی "شهروند خبرنگار"‌ ایرانی‌!

نمی‌‌شود منکر نقش مهم "شهروند خبرنگار"یی در اطلاع رسانی تحولات سیاسی ایران بود. بر خاک افتادن  دختری بیگناه  که با گلوله دژخیم رژیم ثبت شد، انگیزه ای برای شکل گیری و دوام اعتراضات مردم شد. با نبود رسانه‌‌های مستقل داخلی‌ و ممنوعیت کاری خبرنگاران خارجی‌، این گوشی‌های موبایل شهروندان بود که صحنه‌های سرکوب  را ثبت و ضبط می‌‌کرد.

از سوی دگر، در لحظه هایی که نه یک هموطن که یک همنوعِ حبس شده در خودرو خود در آتش می‌‌سوخت و یا مجنونی که دختری بی‌ دفاع را در روز روشن و میان مردم سلاخی می‌‌کرد، گوشی‌های موبایل بودند که بر سر دست بردند تا به یادگار فیلمی بگیرند و حتما به سرعت هم خود را به خانه برسانند تا دیگرانی در "بالاترین" ببینند. و البته کسی‌ هم برای کمک و حمایتی جلو نرفت که مشغول زوم کردن بر طعمهٔ خبری خود بودند!

شهروند خبرنگاران بی‌ آزرمی که به پیکر بی‌ جان انسان هم ارزشی نمی‌‌گذارند و چون قوی‌ترین مرد ایران را بیجان بر زمین یافتند ، چون شکارچی بر سر شکار خود ایستادند و به یادگار عکس و فیلمی گرفتند.

جدا از این که باید علمای اجتماعی ما بنشینند و تحلیل کنند که چه بر سر این مردم آمده که چنین بی‌ رحم و بی‌ تفاوت حتی به جان همدیگر شده اند ، می‌‌شود گفت که "شهروند خبرنگار"یی  پدیده‌ای است که در ایران به بیراهه رفته است. شاید بهتر باشد بجای اینکه تنها به تمجید شهروندان موبایل به دست بپردازیم و از مشکلات خبر رسانی به آن شیوه بگوییم (از اینجابخوانید)، گوشه‌های منفی‌ آن را هم بررسی کنیم.

* از گذاشتن این ویدیو بیزار بودم ولی‌ شاید بهتر بود که در نوشته گنجانده شود.

لینک نوشته در سایت بالاترین

.