کنفرانس تجزیه طلبان در تورنتو و پرسشی از "حزب دموکرت کردستان"

تجزیه طلبان از خاک ایران سمیناری را به تاریخ ۲۳ جولای در شهر تورنتو کانادا برگزار کردند. از جنس گردهمایی که پیش از این هم بسیار برگزار شده بودند ولی بازتابی در میان عامه مردم نیافتند و خوشبختانه با ذکاوت بسیاری، اخبارشان هم منتشر نشد که سبب تبلیغ برایشان می‌‌گشت. البته وجه تسمیه تمامشان هم این است که شمار سخنرانان این همایش ها از شرکت کنندگان جلسه بیشتر است و در تظاهرات‌شان تعدادی کم تر از انگشتان دو دست پرچم های جعلی اشان را بر سر دست می‌‌گیرند.


از سویی، نه می‌‌توان دخالت‌های آشکار همسایگان فرصت طلب ایران و حمایتشان از گروه‌های تجزیه طلب را نادیده گرفت و نه می‌‌شود "جبهه دموکراتیک مردم احواز" (اهواز)، "حزب استقلال آذربایجان جنوبی"، "سازمان حقوق بشر ترکمنستان جنوبی (ترکمن صحرا)" و  "حزب مردم بلوچستان" را نمایندهٔ راستین مردمانشان در چنین جلساتی دانست.

در این میان حضور "حزب دمکرات کردستان" در کنفرانس چند ده نفری تورنتو جای پرسش دارد و ادعا‌های همیشگی‌‌شان را به چالش می‌‌کشد. حزبی که در مانیفست خود، ایده‌آل سیستم حکومتی را "دموکراتیک فدرالی" می‌داند تا خواسته‌های عادلانه مردم برآورده شود. بجای تنها "کردستان" از ایران نام می‌‌برند که هدفشان اتحاد نیرو‌های دمکراتیک و ملی‌ ایران است و "ناسیونالیسم تنگ نظرانه خلق ها" را نکوهش می‌‌کنند.

نمی‌ شود منکر ظلم و ستم و تبعیضی شد که در جمهوری اسلامی بر اقوام ایرانی‌ روا شده است و این قساوت بر ایرانیان کردتبار چند برابر بوده است بشکلی که در گوشه‌ای از اساسنامه این حزب می‌‌خوانیم:

" آ‌ثار ستم ملّی‌ در كلیّه‌ی‌ زمینه‌های‌ زندگی‌ سیاسی‌، اقتصای‌، اجتماعی‌ و فرهنگی‌ در كردستان مشاهده‌ می‌گردد. كلیّه‌ی‌ مسؤلان رده‌ی‌ بالای‌ دولت در كردستان از مركز منصوب می‌شوند و مردم كردستان در اداره‌ی‌ امور مربوط به‌ زادگاه‌ خود نقش چندانی‌ ندارند. علیرغم وجود امكانات طبیعی‌، هیچ پروژه‌ و برنامه‌ی‌ مهّم اقتصادی‌ و صنعتی‌ در كردستان به‌ اجرا درنمی آ‌ید و به‌ هیچ حزب و سازمان و سندیكای‌ مستقل سیاسی‌ و صنفی‌ امكان فعّالیّت آ‌زادانه‌ داده‌ نمی‌شود. كودكان كرد از همان نخستین روزهای‌ رفتنشان به‌ مدرسه‌ باید به‌ زبان فارسی‌ تحصیل نمایند و از امكان درس خواندن به‌ زبان مادری‌ محروم مانده‌اند. به‌ این ترتیب، كردستان را به‌ صورت زندان بزرگی‌ برای‌ خلق كرد درآ‌ورده‌اند".

با این همه تجزیه طلبی را چاره کار نیافتند و آرمان خود را چنین خواندند که:

"امور مربوط به‌ روابط خارجی‌ (سیاسی‌ و اقتصادی‌)، دفاع ملی‌، برنامه‌ریزی‌ دراز مدت اقتصادی‌ و سیستم پولی‌ در اختیار دولت فدرال است. جز در موارد مذكور، صلاحیت ادراه‌ سازمان دولتی‌ دركردستان در اختیار حكومت مركزی‌ كردستان است. مردم منطقه‌ی‌ كردستان همانند سایر هموطنان خود در سراسر ایران از طرف قانونی‌ و بدون هرگونه‌ تبعیضی‌ در اداره‌ كشور مشاركت دارند. منطقه‌ی‌ كردستان پرچم، سرود و جشن ملی‌ خود را دارد. در منطقه‌ی‌ كردستان پرچم جمهوری‌ فدرال ایران در كنار پرچم كردستان برافراشته‌ می‌شود". 
 


حال، حزب دموکرت کردستان باید پاسخگو باشد که چگونه در میان تجزیه طلبان شاخص ایران زمین حاضر شده است و آیا از اساسنامه خود گذشته اند و یا هنوز بر سر پیمان خود با "قاسملو‌"ها و "شرفکندی‌"ها پا برجایند؟ که کیست نداند که تنها اقوام ایرانی‌ نیستند که بر آنان زندگی‌ چنین سخت است که ملتی‌ "اسیر" در کشور خود زجر می‌‌کشند. 

لینک نوشته در سایت بالاترین