ایرانیان موبایل بدست بر سر جنازه و سخنی با کاربران بالاترین

صورت‌ها را ببینید! مانند تمامِ دیگر ایرانیانی اند که هر روز می‌‌بینیم و برخورد داریم. گوشی هیشان را برداشته اند و از صحنه دلخراش تصادفی عکس و فیلم می‌‌گیرند. تکه‌های پیکر انسانی‌ که دقایقی پیش زنده بود و در میانشان جلوی پای است و بی‌ حس ترحّمی نگاهش می‌‌کنند. سانحه‌ای که می‌‌توانست برای هر کدامشان هم پیش بی‌ آید و کسی‌ دیگر می‌‌آمد و از او و آنها فیلم می‌گرفت. بطور حتم همه این شکل نیستند و آدمیان مریض در هر جامعه‌ای است و ولی‌ انگار در کشورمان بیشتر می‌‌شوند. جامعه‌ای که خشن شده است و ارزش‌های انسانی‌ و جان انسان هم بی‌ ارزش است و روز به روز هم بد تر می‌‌شود. شاید حس این تغییر در خلق و خوی ایرانیان برای کسانی‌ که در خارج از میهن هستند و پس از چندی به آنجا می‌‌روند ملموس تر باشد. جامعه‌ای که مردمانی در آن از نیمه شب به محل اجرای اعدام می‌‌روند و تا در سحر دست و پا زدن نوجوانی را ببینند و تخمه بشکنند و هورا بکشند (نوشته من در این مورد).

در این میان، تعجب از کاربران بالاترین است. خودِ عضویت در این سایت یعنی‌ وصل بودن به دهکدهٔ جهانی‌ از طریق اینترنت و خواندن و دیدن و آموختن. عجب از آنان که عکس‌های دلخراشِ تصادفی در ایران را "لینک" و رای می‌‌دهند (لینک بالاترین). کاش دمی می‌‌اندیشیدند که آن تیکه‌های گوشت که جمع شده است و به زیر پارچه‌ای در کفِ خیابان گذشته اند انسان بوده است و خانواده‌ای داشت و دوستانی و کوتاه زمانی‌ پیش نفس می‌‌کشید و زندگی‌ می‌‌کرد. امیدوارم که لااقل چنین لینک‌های شرم آوری را در بالاترین نبینم!

*عکس از خبرگزاری مهر

لینک نوشته در وبسایت بالاترین