فضای سیاسی امروز ایران آنچنان بسته است و مجالی برای ابراز کوچکترین انتقاد حتی از درون رژیم نیست که شنیدن چند عبارت کمی تند و البته توضیحات واضحات از شرایط کشور در خیمه شب بازی مناظرات مهندسی شده تلویزیونی هم عده ای را به وجد می آورد و انگیزه ای می شود برای تعقیب ماوقع سیرک انتخاباتی.
منطق انتخاب بین بد و بدتر و بدترین (!) البته درست است و سپردن ریاست تدارکات (به اصطلاح ریاست جمهوری) به دست متحجر دیوانه ای چون سعید جلیلی آنقدر خطرناک است که مسوولیت پذیری سیاستمداری بی خاصیت و منفعل چون محمد رضا عارف نمی تواند چنان باشد. لااقل انتخابات دو دوره پیش نشان داد که چنین منطق انتخابی (بین بد و بدتر) حتی با فرض شرکت گسترده مردم بی فایده است و در نهایت با تقلب در نتیجه رای گیری (و با هر بهایی)، کاندیدای مورد نظر رژیم انتخاب می شود.البته این توجیه که شرکت درصد بالایی از مردم در انتخابات شانس تقلب در اعلام نتیجه را کم می کند هم در انتخابات پیشین مردود شد.
منتخب این پست، نهایتا نقشی در سیاستگزاری های خارجی، پرونده اتمی و البته امینت داخلی کشور است ندارد. این حقیقت نه تنها برای مردم ایران روشن شده است که در بیرون از کشور هم دیگر ریاست جمهوری را مقامی کارساز برای تعامل و همکاری با خود نمی بینند.
از سوی دیگراین هشت کاندیدای دست چین شده با سوابقی مبهم و پرونده هایی سیاه و خاکستریشان (کم و بیش)، دارای وجاهت و جایگاهی که ۱۶ سال پیش محمد خاتمی از آن بهرمند بود هم نیستند. چه حتی محمد خاتمی هم با پشتوانه بزرگ مردمی و مجلسی همسو با دولتش و اعتباری بین المللی، نتوانست به کف وعده های خود جامع عمل بپوشاند و رویای جامعه مدنی را تحقق ببخشد.
البته حتی اگر هیچ اثر و فایده ای از مناظره های تلویزیونی در روند انتخاباتی متصور نباشد، ولی سبب ساز شدند که از زبان هشت تن از سردمداران مورد تایید رژیم، گوشه ای از معضلات بی نهایت کشور بیان شود و خودشان بی تدبیری های دیگر کارگزاران رژیم را به باد انتقاد بگیرند. از زبان خود سردمداران رژیم بشنویم که:
از سوی دیگراین هشت کاندیدای دست چین شده با سوابقی مبهم و پرونده هایی سیاه و خاکستریشان (کم و بیش)، دارای وجاهت و جایگاهی که ۱۶ سال پیش محمد خاتمی از آن بهرمند بود هم نیستند. چه حتی محمد خاتمی هم با پشتوانه بزرگ مردمی و مجلسی همسو با دولتش و اعتباری بین المللی، نتوانست به کف وعده های خود جامع عمل بپوشاند و رویای جامعه مدنی را تحقق ببخشد.
البته حتی اگر هیچ اثر و فایده ای از مناظره های تلویزیونی در روند انتخاباتی متصور نباشد، ولی سبب ساز شدند که از زبان هشت تن از سردمداران مورد تایید رژیم، گوشه ای از معضلات بی نهایت کشور بیان شود و خودشان بی تدبیری های دیگر کارگزاران رژیم را به باد انتقاد بگیرند. از زبان خود سردمداران رژیم بشنویم که:
- چطور طرح سرکوب وحشیانه کوی دانشگاه ریخته شد. جالبتر اینکه حضور لباس شخصی ها از زبان رییس نیروی انتظامی وقت تصدیق گشت که پیش از آن انکار می شد،
- چطور با بی خردی و بی تدبیری و عدم هماهنگی و کارشکنی ها، مذاکرات اتمی بیش از ده سال بی نتیجه مانده است و نتیجه اش، تحریم های فلج کننده، تصویب قطع نامه های سازمان ملل و شورای امنیت علیه ایران و از کار افتادن چرخ صنعت مملکت و گرانی و بی کاری و گرسنگی مردم شده است،
- چطور بیش از سه دهه سیاست گذاری های رژیم در فرهنگ و هنر و تایین تکلیف و نظرات بر زندگی شخصی مردم، مردود و محکوم به شکست شده است،ازبسته شدن فله ای سینما ها و مطبوعات سخن به میان آمد و اینکه تحمل رژیم تا به آن حد نازل است که شنیدن صدای "ربنای شجریان" در صدا و سیما را هم بر نمی تابد (!)،
- چطورجمهوری اسلامی منفور و منزوی و گذرنامه ایرانیان بی اعتبار شده است ومسافران ایرانی در کشورهای خارجی بی حرمت می شوند. جالبتراینکه به طور ضمنی، نقش جمهوری اسلامی در پرونده ترور رستوران میکونوس تائید شد که برای چندین نفر از سران بلند پایه رژیم حکم جلب بین المللی به بار آورده و رژیم را بیش از پیش منزوی کرده بود.
از تمام اینها بگذریم، وقتی هنوز پرونده انتخابات پیشین بسته نشده است و دوتن از چهار کاندیدای آن سال، هنوز در حصر غیرقانونی اند، شرکت در انتخابات پیش رو نه تنها کاری نابخردانه و توجیه ناپذیر که غیر شرافتمندانه است.
*کاریکاتور از مانا نیستانی
عزیزدلم قربونت برم حرفت درست ولی بفرما این ملت چه کند آنور آبی ممکنه گرسنه هم باشی ولی خبر از این ور آب نداری یادت باشد این همه تحریم تحلیل نیم سیر هم برا این ملت نیارزید
پاسخحذفبه آنهایی که میگند رای ندین، اگر قرار است تقلب بشه در تعداد کل رای دهند گان هم میشه. پس بهتره از این شانس هم که شده برای بهبود وضع مردم استفاده کرد. ولی به کی رای بدیم؟
پاسخحذفاصول گرایان ممکن است با افراط در ایده آ لیسم، تنگ نظری، امنیت نگری و نخبه هراسی کشور را به ورشکستگی و جنگ بکشانند.
روحانی هم ممکن است با افراط در سازش، به زحمات ملت در دستیابی به صنعت هسته ای مضرباشد. مثلا علنا گفت ایران ده سال در این مورد پنهانکاری کرده! قوه قضاییه دست رییس جمهور نیست و مشکل است زندانی های سیاسی را بتواند آزاد کند.
فقط میماند عارف، او در دوره خاتمی از عاملین بیشترین پیشرفتهای اقتصادی و صنعتی بود وتجربه زیاد در اداره کشور و برنامه های آماده و سنجیده و کارشناسی-علمی دارد. او مصمم به باز کردن محیط جامعه و استفاده از نخبگان است و گر چه ایده آل نیست ولی تنها شانسی است که تا حدی کشور را از بحران بیرون بیا ورد و فرصت تنفس به جامعه بدهد. تنها امید نجات کشور اینست که روحانی به نفع عارف کنار برود و مردم به عارف رای بدهند.
اصول گرایان ممکن است با افراط در ایده آ لیز م، تنگ نظری، امنیت نگری و نخبه هراسی ... کشور را به ورشکستگی و جنگ بکشانند.
پاسخحذفقالیباف نتوانست یک مشکل ترافیک تهران را حل کند. چطور میخواهد مشکلات بغرنج کشور را حل کند؟ او گفته که دروقتش چماق بدست سوار بر موتور هزار در کف خیابان هم بوده و درزمان حمله به دانشگاه رییس انتظامی بود. ا و کاندیدای مطلوب نظامیان است. حرفهایاش در مناظره هم بیشتر شعاربود و سر و ته و انسجام و برنامه مشخص نداشت.
جلیلی دنبال کننده سیاست های افراط درا یده آ لیزم ....مانند احمدی نژاد خواهد بود. اووهمتایانش با تکیه به اصول گرایی وا یده آ لیزم مطلق و مفرط و فراموش کردن عمل گرایی در دیپلماسی چند ین مذاکرات هسته ای را به بمب بست و صدورچند قطعنامه و تحریم کشا ندند.
طوری که حتی ولایتی هم به او گفت مذاکرات دیپلوماتیک کلاس فلسفه که نیست، بده بستا ن است. شما یک چیز میگیری یک چیز میدهی. حضور در مجامع بین ا لمللی این نیست که آدم برود و برای نمایند گان کشورهای دیگر خطابه بخوا ند!