برهان غلیون رییس شورای ملی معترضان سوریه می‌گوید چنانچه این شورا بتواند در سوریه به قدرت برسد، روابط نظامی دمشق با ایران را قطع خواهد کرد و مانع از رسیدن اسلحه از راه سوریه به حماس و حزب الله خواهد شد (منبع رادیوفردا).
تظاهرات مردم سوریه را می‌‌بینیم که پرچم جمهوری اسلامی (و نه ایران!) و روسیه و چین را آتش زدند و نفرتشان را نسبت به دولتمردان این کشور‌ها نشان دادند (از اینجا ببینید)؛ همان کشور‌هایی که ازخونخوار سوری حمایت می‌‌کنند و مانع تصویب قطعنامه‌های فلج کننده در شورای امنیت و سازمان ملل می‌‌شوند. وقاحت تا به آنجا رسید که گزارش شد کمک‌های جمهوری اسلامی به سوریه نه تنها شامل سلاح و تجهیرات سرکوب میشود بلکه ابزار پیچیده نظارت را نیز در بر می‌گیرد و تجهیزات ارسال شده از ایران به حکومت سوریه کمک می‌کند تا مشخصات مربوط به فیسبوک و توئیتر مخالفان را ردیابی کنند. (منبع)
شکی در سقوط بشار اسد نیست و به سرنوشت دیگر دیکتاتور‌های منطقه دچار خواهد شد. پرسش اینجاست که با این همه احساسات ضد ایرانی -ناشی از سیاست‌های غلط جمهوری اسلامی- در سوریه، سرنوشت رابطه این دو کشور چه میشود. حساب تمام وام‌های بی بهره و نفت ارزان و رایگان که از جیب مردم بینوای ایران صرف شد و با خیال خام رژیم، در سوریه به هدر رفت.کجاست؟ مسلما معترضان سوری با مردم ایران دشمنی ندارند که نفرتشان از دولتمردان ما است که در گناه سرکوب و کشتار هزاران سوری سهیم اند.
نگرانی آنجاست که پس از آزادی این کشور، دولتمردان جدید از زیر بار پرداخت معوقات خود به ایران سرباز زنند و آن را به حساب شریک بودن جمهوری اسلامی با بعثیان سوری بگذارند. همانطور که پس از رفتن صدام حسین و شاخه عراقی حزب بعث شد و در عراق آزاد هم، خبری از پرداخت غرامت جنگ با ایران نیست.
نوشته پیشین من در مورد سوریه:
بمباران شهر "رستان" سوریه و رژیم هایی که به مردمان...
نوشته پیشین من در مورد سوریه:
بمباران شهر "رستان" سوریه و رژیم هایی که به مردمان...
این نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.
پاسخحذف