روانشناسی‌ یک بسیجی‌ مهاجم از گزارش لحظه به لحظه فتح سفارت بریتانیا در وبلاگش

نویسنده بلاگ، حمید درویشی نامی‌ است که به قول خودش دانشجوی کارشناسی ارشد رشته معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات و رتبه یک کنکور مقطع دکترا و سردبیر یک مجله دانشجوی- بسیجی‌ است. ابتدا ادبیات جناب دکتر و نویسنده بسیجی‌ برایم جالب بود که به زمین و زمان فحش و بد و بیراه نثار می‌‌کرد و این تازه نوشتار است و خدا می‌‌داند که "زبانی" به چه شکل بر خورد می‌‌کند.

به نیروی انتظامی که تازه خودی‌شان است و بدون واکنش گذاشت که او و بقولش چند ده نفر بسیجی‌ دیگر به راحتی‌ وارد باغ قلهک شوند هم فحش و بد و بیراه می‌‌دهد. از به قول او نیروی افتضاحی و نا برادران وحشی و بی‌ شعور و سربازان شهرستانی که تا سوم راهنمائی هم سواد ندارند گله می‌‌کند که چرا بساطشان را پس از فتح باغ سفارت بریتانیا و گروگان گیری به هم ریختند و بعد از اینکه مفصل هرچه خواستند در خاک بریتانیا کردند بیرونشان کردند.

دانشجوی و نویسنده بسیجی‌ و محقق در ارتباطات و معارف اسلامی اضافه می‌‌کند که اگر روزی فرمانده شود، آن سربازان عقده‌ای و فرمانده هان اش را به اشدّ مجازات می‌‌رساند که دیگر مزاحم "برادران حزب الهی" نشوند.

البته باید از ایشان جویا شد که یکی‌ دو سال پیش و آن هنگام که برادران انتظامی با ماشین از روی معترضان انتخابات رد می‌‌شدند و یا از بالای پل پایین می‌‌انداختند‌شان و یا با گلوله می‌‌زدند و یا "کهریزک" می‌ بردندشان کجا بودند؟!

با خواندن این نوشته و بیشتر آشنا شدن با اندیشه های این افراد، بیش از این که خشمگین گردم، اندوهگین می‌‌شوم و حتی دلم به حال همان‌ها هم می‌‌سوزد. می‌‌نویسد: "جستجوی اتاق به اتاق شروع شد. چون فقط زمین غصبی بود، چیزی از اموال قیمتی برنداشتیم. اما جایتان خالی! همه چیز بود. جواهرات باارزش، مشروبات الکی، سری کامل هری پاتر نسخه اصلی، فیلم و مجلات مستهجن!"

پیداست که سالها شستشوی مغزی شده و حتی می‌‌شود از واژگانش، حقارت‌ها و کمبود‌های زندگیش را حس کرد. بله! دلم به هم خودم و خودمان هم می‌‌سوزد که اینان را بر کرسی ریاست و وزارت و "آقا بالا سر" خود می‌‌بینیم. وبلاگنویس درس خوانده ما شرح فتح بزرگ خود و یارانش را ادامه می‌‌دهد و می‌‌نویسد: "... آدم بی شرف و دروغگویی بود. مثلا می گفت: همین پنج نفرند. کمی بعد، آخرینشان هم پیدا شد. بیچاره ها خیلی ترسیده بودند و در اتاق را می بستند تا شاید آنها را پیدا نکنیم!"

گپ و گفت با این اشخاص بی‌ فایده است و ولی‌ باید به ایشان گفت که وارد خاک بیگانه شدن و تعرض به آنها چه عواقب بدی نه تنها برای نظام که مملکت دارد. باید گفت که تعقیب چند دیپلمات بی‌ سلاح در خانه خودشان که مهمان این کشور بودند و گروگانگیری و غنیمت بری، بزدلی که نه شجاعت است. گرچه هزاران حرف از این قسم به ایشان زدن بیهوده است که مساله ایشان "ایران" نیست و اگر ویران هم شود، اشکی نمی‌‌ریزند.

لینک وبلاگ جناب بسیجی‌ 

پی‌‌نوشت- ابتدای خاطره فتح قلهک از جناب بسیجی‌ جالب است که می‌‌گوید سوار اتوبوس که بودند حتی از مقصد که همان باغ سفارت بریتانیا بود، مطلع نبوده است. مفهوم حرکت خودجوش را هم البته فهمیدیم!

نوشته‌های پیشین من در این مورد:

ایران و گامبیا؛ از خرد دیپلماتیک تا خشونت و تجاوز
از بادبان کردن وارونه پرچم جمهوری اسلامی در سفارت ...


لینک نوشته در وبسایت بالاترین...دنباله