ناگوار و بسی رنج آور است که امید به کسی و کسانی و روشی داشته باشی و
به زعم خود یاری‌شان کنی و ولی در بزنگاهی، دریابی که آن چیزی نبود که می پنداشتی. خب! البته بر خود می‌‌شود خرده گرفت که روش را فرد محور می‌‌پنداشتم و...
دوره، دوره ثناگویان است و البته باید که همرنگ جماعت شد که همه همین
را می‌‌خواهند! من ولی از سیاست بیزارم و قلمم را به نقد همه کس به کار می‌‌گیرم و خودی- ناخودی ندارم! اثر بخش باشد یا نه، مهمتر از آن نیست که در درون خود بریزم و در آینده
ای، افسوس نگفتنش را بخورم.
*کاریکاتور از رادیوزمانه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
تمام نظرات را می‌‌خوانم و اگر سخن تازه‌ای باشد، پاسخ می‌‌دهم. تنها خط قرمز "خورشید نشان"، ناسزا گویی و آوردن واژگان توهین آمیز است که با پوزش بسیار، حذف می‌‌شوند; و بجز آن، پذیرای هر اندیشهٔ مخالفی هستم. از خوانندگان گرامی خواهش می‌‌کنم که از باز کردن "لینک" هایی که در بخش گفتمان و بوسیلهٔ کاربران ناشناس گذشته شده است خود داری کنند که برخی از آنها مشکوک به آلودگی "تروجان" و "بد افزار" هستند!