از بالا بردن پرچم هایی گوناگون تا اتحادی ناممکن برای ایرانیان!

فیلمی از چند ایرانی‌ در ژاپن را دیدم که زیر پرچم سبز و سفید و قرمز به زلزله زدگان غذایی گرم می دادند و بازتاب این کار را در رسانه‌های آنجا نشان می‌‌داد که مایهٔ مباهات ایرانیان است. عمل نیک‌ آنان جای تقدیر دارد ولی‌ این نکته برای من عجیب بود که بر روی پرچم سه رنگی‌ که در کنارشان بود  به الفابت انگلیسی نوشته شده بود "ایران". چنین پرچمی که گاهی به فارسی و گاهی به انگلیسی نام ایران بر آن نوشته می‌‌شود و زمانی‌ بدون حتی نام را بسیار در دست هم میهنان خارج از کشور دیده ایم، چه در ورزشگاهی تیم ورزشی ایران را تشویق می‌‌کردند و یا در تظاهرات اعتراضی علیه رژیم بودند. استدلال این دوستان در نپرداختن به پرچم هم این است که نه الان فرصت صحبت به این موارد به زعم ایشان بی‌ اهمیت است و نه این بحث کمکی‌ به اتحاد ایرانیان می‌رساند . ایشان  چنین می‌‌اندیشند که می‌‌شود تمام ایرانیان را به زیر چنین پرچم خود ساخته‌ای بدون نشان(پرچم ایتالیا وارون شده) متحد کنند و  پرچم هم باید در آینده‌ای ایران آزاد به رای گذاشته شود (گرچه یک نماد ملی‌ و تاریخی‌ با آرمی تجاری را از هم تمیز نمی‌‌دهند).


به مناسبت ۲۵ بهمن  در شهر تورنتو و در ادامهٔ حرکت‌های اعتراض آمیز داخل ایران تظاهراتی برگزار شد ولی‌ تأسف بار بود که ایرانیان در دو نوبت جدا به میدان آمدند. ساعاتی ایرانیان پرچم شیر و خورشید به دست,  شعارهایی در حمایت از زندانیان سیاسی و و ضدّ نظام سر دادند و پس از آنها گروهی دیگر مچ‌بند سبز به دست همان شعار‌ها را تکرار کردند. تفاوت آن دو دسته  تنها در پرچمشان بود که شعار‌ها و خواسته‌هایی همسان داشتند. نه تمام آنانی‌ که شیر و خورشید بالا بردند سلطنت طلب بودند و نه آنان که نماد "مذهبی‌" سبز رنگ به دست داشتند و پرچمشان بی‌ نشان، طالب نظامی دین سالار بودند. اینجا همین پرچم سبب جدایی شد گرچه به آن ایرانی‌ هم می‌‌شود حق داد که به تظاهرات گروهی که اجازهٔ برپا داشتن پرچم شیر و خورشیدش را نمی‌‌دهند، نرود که بر عکس آن در هیچ تظاهراتی خارج از کشور کسی‌ را از بالا بردن نشان سبز منع نمی‌‌کنند. شاید استدلال گروهی این باشد که "شیر و خورشید دوستان" از موضع خود کوتاه بیایند و پرچم بی‌ آرم را در شرایط کنونی‌ بپذیرند؛ که می‌اندیشم چنین پیشنهادی ثواب نیست که پرچم ایران صدها سال به آن شکل بوده و اگر گروهی قصد وفق پذیری داشته باشند آن طرف مخالف است!

قصدم بحث در مورد نشان باستانی شیر و خورشید و تاریخچهٔ آن نیست که بسیاری به غلط آن را نمادی سلطنت طلبانه می‌‌دانند و  چرایی این که همانانی که با افتخار در خرابه‌های تخت و جمشید به ساخته‌های نیاکان خود می‌‌نگرند اینگونه با نشان هایی که بر درو دیوار همان خرابه‌ها است دشمنی می‌‌ورزند, نیست. سخن من این است که بالا بردن پرچمی بی‌ نشان خود عامل جدایی می‌‌شود و می‌‌اندیشم که پرچم، موردی حیاتی و لازم در متحد کردن ایرانیان است که نه هر رنگی‌ می‌‌تواند  ما را از هر سلیقه و اندیشه‌ای گرد هم آورد و نه هیچ حزب و "راه امیدی"! به امیدی که روزی مردم ایران هم چون مصریان پرچمی واحد به دست بگیرند که شاید رمز پیروزی جنبش مردم مصر هم همین بود.


 لینک نوشته در سایت بالاترین