از کشتار‌های بیشتر در جاده‌‌های مرگ ایران تا پاک کردن صورت مساله

به مناسبات تعطیلات فطر، بسیاری از خانواده‌های ایرانی‌ به سفر می‌‌روند تا چند روزی را استراحت کنند.  سفری که می‌‌تواند به همان اندازه خطرناک باشد که بخواهید که از روی میدان مین بخزید! رییس ستاد دیه ایران می‌ گوید در ۳۲ سال گذشته، ۸۰۰ هزار نفر در تصادفات رانندگی در سراسر ایران کشته شده اند و هشت تا ۹ میلیون نفر نیز مجروح و مصدوم (حدود سه‌ برابر بیشتر از تمامی‌ کشته شدگان جنگ هشت ساله ایران و عراق!). امسال هم هزاران ایرانی‌ در جاده‌‌های مرگِ این سرزمین  کشته شدند و این آمار هم مثل همیشه سیر صعودی دارد. تنها در سه روز آخر هفته گذشته و تعطیلات فطر بیش از ۹۰ هموطنمان مردند و  بیشتر از ۱۲۰۰ تن مجروح شدند. 

مثل همیشه مسوولین صورت مساله را پاک کردند و تمام تقصیر را به گردن رانندگان انداختند. می‌ گویند برای جلوگیری از تصادفات بیشتر با رانندگانی که انحراف به چپ و تردد در شانه خاکی داشته باشند، برخورد می کند. ۱۲ هزار موتورسیکلت و خودرو نیز برای افزایش ایمنی بیشتر توقیف شدند. 

نمایندگان مردم در مجلس در چه حال اند؟ مشغول مهیا شدن برای انتخابات پیشِ رویند و یا مساله‌شان جدا سازی دختر و پسر در دانشگاه و ممنوعیت شنا در ماه رمضان است. اگر خیلی‌ هم بخواهند جدی شوند در مورد ممنوعیت گردش بردن سگ و گربه به شور می‌‌نشینند و قانون می‌‌سازند. 

کسی‌ از غیر استاندارد بودن خیابان‌ها و جاده‌‌های ایران نمی‌‌گوید و عدم تجهیز اورژانس بیمارستانی و آمبولانس و پایگاه‌های امدادش. جاده‌ سازی‌شان هم مانند سد سازیِ ‌شان است و پول بسیار هم که خرج کنند چون هدفشان دزدی و رانت خواری است، اشتباه می‌‌کنند و نتیجه، غیر استاندارد و مرگبار بودن است. مثل شاهکار جدیدشان  که ساختن دور بر گردن در بزرگراه های تهران بود که رانندگان باید از "لاین" سرعت به جهت مخالف می‌‌پیچیدند!  اشتباهاتی که بی‌ کیفر می‌‌مانند و فراموش می‌‌شوند!

ایمن نبودن خودرو‌ها هم که انگار عادی شده است و شهروند ایرانی‌ باید بیشتر از هر جای دیگر دنیا پول بدهد و بی‌ کیفیت‌ترین محصول را سوار شود! ارابه‌های مرگ همچنان تولید می‌‌شوند و به افزایش نرخ تولیدشان هم می‌‌بالند و کسی‌ نیست که ممانعتی کند. 

انتظار بی‌ جایی است در جایی که پلیس حافظ نظم و امنیت با خودرواش از روی شهروندان رد می‌‌شود، داشتن "ایربگ " و ترمز  (ABS) الزامی باشد. جان شهروندان که ارزشی ندارد و تنها سود اشخاص مهم است و به کار گماشتان تک تک فامیلشان در مناصب بالای شرکت‌های خودروسازی و ویران کردنشان.  

از سوی دیگر، می‌‌اندیشم که ایرانیان چون تمام شهروندان محترم کشور های جهان اول می‌‌توانند به همدیگر احترام بگذارند و تابع قانون باشند. ولی‌ چرا اوضاع رانندگی‌ ما چنین است؟ در مملکتی که نه امنیت جانی و کاری داری و چون اسیری در کشور خود، به بیگاری کشیده شدی و اموال و ثروت‌های سرزمینت را به تاراج می‌‌برند و می‌‌زنندت و چون رای خود را سراغ می‌‌گیری به فرزندت تجاوز می‌‌کنند و می‌‌کشندش، نمی‌‌توان انتظار داشت که با اعصابی آرام و دلی‌ شاد و خیالی آسوده برانی . توقع زیادی است که به کوچکترین چیز، بوق نزنی‌ و درگیر نشوی و پس از آن خشمگینانه و بی‌ توجه به هر قانونی‌ نرانی! 

تا چنین رژیمی‌ بر پاست، نه از آمار تلفات رانندگی‌ ما کم می‌‌شود و نه می‌‌توان کاری فرهنگی‌ کرد! 

* عکس- مانور امداد خواهران بسیجی‌- نوشدارو پس از مرگ سهراب!

لینک نوشته در وبسایت بالاترین