به یاد نسرین ستوده و تمامی‌ زنان و مادران دربند

 

امروز ۸ مارچ و روز جهانی‌ زن است. زنان این سرزمین در دوره ای این روز را ارج می‌‌نهند که در همین روزها در خانه ملت (!)، وکلای مجلس به بحث صیغه و چند همسری نشسته اند و رژیم حاکم بر کشور برای نشان دادن اقتدار خود، به پست‌ترین شکل ممکن مادری در انتظار دیدار کودکانش را شکنجه روحی می‌‌کند.

 

۱۹ ماه که نسرین ستوده بدون حتی یک روز مرخصی در زندان است. جرمش وکالت و فعالیت‌های حقوق بشری و دفاع از حقوق زنان بود که به او اتهام اقدام علیه امنیت ملی‌ و تبلیغ علیه نظام زده اند! مادر دو کودک خردسال چهار و ۱۲ ساله ای که رژیم  جمهوری اسلامی حتی مانع از دیدار او با آنها می‌‌شود. 

نسرین ستوده بارها در اعتراض به روند رسیدگی به پرونده‌اش و شرایط غیرانسانی‌ زندان دست به اعتصاب غذا زد تا شاید لااقل بتواند چند دقیقه‌ای بی‌ فشار و تهدید و ارعاب ماموران زندان، خانواده‌اش را ببیند. ابتدا حق دیدار حضوری با دو کودک خردسالش از او سلب شد و این بار هم به  بهانه بدحجاب بودن دختربچه ۱۲ ساله اش، محروم از حتی ملاقات کابینی با آنها گشت. دو کودکی که پس از مدتها با خوشحالی‌ به دیدار مادرشان رفته بودند ولی‌ سهم آنها حیران و سرگردان ماندن در سرمای زمستان با چشمانی اشگ بار بود.

انگار انسانیت و شرافتی باقی‌ نمانده است که حرمت مادری را هم نگاه نمی‌‌دارند و از آزار و اذیت روحی کودکان خردسال،  به عنوان اهرمی برای فشار بر زندانیان استفاده می‌ کنند.

روز زن را همراه با نسرین ستوده و تمام زنان و مادران قهرمان ایرانی‌ گرامی‌ می‌‌دارم.

داریوش