سال ۲۵۷۱; گاهشمار "شاهنشاهی" یا "ایرانی‌"؟!

 

امروزه کشور‌های عرب حوزه خلیج فارس را می‌‌بینیم که به برای هویت سازی برای خود به تکاپو افتاده اند. این کارشان در غفلت مسوولین جمهوری اسلامی (و یا شاید به شکلی‌ باج دادن آنها!)، سرقت گنجنه‌های تاریخی‌ ایران است؛ از هنر ساخت ساختمان‌های بادگیر دار و صنایع دستی‌ بگیرید تا به نام کردن مشاهیر ایرانی‌ چون ابن سینا و خواجه نصیر الدین طوسی. هویت سازی تاریخی‌ البته مختص اعراب و ترکیه نیست که تمام کشورها به جد پیگیرش هستند.

در سوی مخالف، ایرانیان (و نه تنها جمهوری اسلامی) هستند که گاه با بی‌ تفاوتی‌ از کنار میراث تاریخی‌ اجداد خود می‌‌گذرند و اصراری به یادآوری آن ندارند. شوربختانه در این مسابقه نگهداری گنجینه‌های تاریخی‌، آثار باستانی ایران است که سر از کشورهای بیگانه در می‌‌آورند و مراسم و آیین‌ها و نشان‌های ایرانی‌ است که به نام دیگران خوانده می‌‌شوند و حتی واژگانی با ریشه پارسی‌ هستند که اصالت ایرانی‌ آن را کسی‌ نمی‌‌داند. ایرانیانی که حتی با نشان باستانی شیر و خورشید خود قهر کرده انده و آن را نشانی‌ سلطنتی می‌‌دانند!

 در جایی که می‌‌شد با بالابردن گاهشمار ایرانی‌ تا بیش از ۲۵۰۰ سال که به تاریخ مدون و نبشته شده اجداد ما بر می‌‌گردد اعتبار خود را افزون کنیم، خود را به داشتن ۱۴۰۰ سال آن قانع کردیم. این البته اشتباه رژیم پیشین هم بود که میراث ایرانی‌ را "شاهنشاهی" می‌‌دانست که همه از ارتش تا گاهشمار آن بی‌شک ملی‌ بودند.

 از سوی دیگر، گاهشمار ۲۵۰۰ ساله ایرانی‌ گرچه بر مبنای فرضی‌ تاجگذاری کورش و تطبیق آن بر آغاز سلطنت محمد رضا شاه پهلوی است، می‌‌تواند امروز هم باز استفاده شود و آن ربطی‌ به نظام مشروطه یا جمهوری نخواهد داشت همچون که پرچم شیر و خورشید نیز مستقل از هر شکل حکومتی است.

به امید پاس داشت تاریخ کهن ایران!